Cüneyt Özdemir, bir yıllığına Londra'ya taşınıyor!

 

- Evet, bu yıl program Londra'dan ekrana gelecek. 

 

 

- Ben 13 yıldır CNN Türk'te bu programı yapıyorum. Kanal ilk kurulduğu günden bu yana CNN markasının çok güçlü olduğunu, bunu biraz daha ön plana çıkarmamız gerektiğini düşünüyordum. Ama tabii ben yönetimde değilim. Bu yıl kanalın yöneticileriyle birlikte CNN Türk'ün farkını göstermek üzere ortak bir karar aldık ve “5N 1K”nın stüdyolarını Londra'ya taşımaya karar verdik...

 

 

- Bir yıllığına taşınıyorum oraya. Ama tabii arada İstanbul'a gelip gideceğim.

 

 

- “5N 1K”nın en büyük başarısı, Türkiye'nin gündemini çok iyi takip ediyor olmasıydı. Bu yıl da buna devam edeceğiz. Ek olarak, dünyanın gündemini de ele alacağız. Bir de ‘dış haber' denince aklımıza hemen sıkıcı diplomatik haberler geliyor. Oysa biz 2012 model bir dış haberciliği benimsemeyi düşünüyoruz.

 

 

- Sadece “Ne olacak bu Avrupa Birliği'nin hali?” demeyeceğimiz, içinde popüler kültürün de yer aldığı bir şey yapacağız. Diyelim ki bugün 66 aylık çocukların okula gitmesi konuşuluyor, bu durum farklı ülkelerde nasıl yaşanıyor, ona bakacağız. 

 

 

- Evet, içeriğimizde aynı zamanda dedikodu ve magazin de olacak. Mesela Tom Cruise'un boşanmasını neden sadece Kelebek'ten okuyalım, neden televizyondan da takip etmeyelim, öyle değil mi? (Gülüyor) Ya da dünyanın konuştuğu “50 Shades of Grey” romanının yazarı neden bizim programınıza konuk olmasın? Biz haber kanalları olarak kendimizi çok saygın bir konumda tutmaya çalışıyoruz. Saygınlık da sıkıcılık olarak görülüyor. Şimdi bunu kırmaya çalışıyoruz hep beraber. 

 

 

 

- Geçen gün sevgili Mesut Yar da aynı soruyu sordu, “Neden Londra olmasın Mesut?” dedim. Acaba San Francisco'dan ya da New York'tan yayın yapsak nasıl olur diye de düşünmedim değil. Ama hiç kendimizi kandırmayalım, dünya merkezlerinin başında New Yok ve Londra geliyor. 

 

 

- Türkiye'yle arasındaki saat farkı bizi engelledi. Belki ileriki yıllarda oraya da gidebiliriz. Bu yıl Londra'yı merkez görüp, bütün dünyanın haberlerine oradan bakmaya çalışacağız. Ben bunun diğer haber kaynaklarına da ilham vereceğini düşünüyorum. 

 

 

- Ben haberciliği dalgaların üzerinde sörf yapmak gibi görüyorum. Sonuçta bir gündem var ve hiçbir habercinin o gündemi ıskalamak gibi bir lüksü yok. Hepimiz o gündemi ele alıp farklı açılardan yorumluyoruz. Sadece farklı bir dalga yakalamaya çalışıyoruz o gündemde. Yoksa hiçbirimiz kuş kondurmuyoruz. Ama yalnızca mekan değişikliği bile programa bir yenilik getirecektir. 

 

 

 

- 2010 yılında Güneydoğu'da 10-11 yaşlarında Ceylan adlı bir kız çocuğu kimin yaptığı belli olmayan bir havan saldırısında ölmüştü. Biz de Ceylan'ın annesi ve abisini programa çıkardık. Kadın, kızının ölümünü Kürtçe anlatıyor. Dinliyoruz, anlamıyoruz ama o acının rengini görüyoruz. Zaten ne dediğini anlamanıza gerek yok, kadın kızının öldüğünü öyle bir duyguyla söylüyor ki, anlamını bilmediğiniz o sözcüklerdeki acıyı görüyorsunuz. Üstelik o acı, bu ülkenin acısı. İşte o çok etkileyici bir yayındı. Programa her gün dört-beş kişinin katıldığını düşünürseniz şimdiye kadar 20 bin konuk almışımdır. Bazen duygulandığımız, bazen de gülme krizine girdiğimiz oluyor tabi...

 

 

- Aslında ben çok soğukkanlıyım. Ekibimin en övündüğüm yanlarından biri de soğukkanlı olmaları. Dünya yıkılır, biz yine yayıncılığa devam ederiz. Ama oğlum doğduğundan beridir şehit haberleri beni perişan ediyor. Beş aydır, hayatını kaybeden o gençlerin hepsinin birer ana kuzusu olduğunu çok daha iyi anlıyorum. Artık bu tür haberleri verirken daha da zorlanıyorum.

 

 

 

- Tabii teknoloji ilerledi ve hepimizin hayatını değiştirdi. Daha online hayatlar yaşamaya başladık.

 

 

- Nereden baktığınıza bağlı. Gazeteci gözüyle bakarsak daha iyi oldu. Daha önce neler olup bittiğini öğrenmek için bir bilgisayara ya da ofis ortamına ihtiyacınız vardı. Şimdi nerede olursanız olun, cep telefonunuzdan bütün gündemi takip edebiliyorsunuz. Tabii bunu nasıl yönettiğiniz de önemli. Hayatınızın merkezine sosyal ağları aldıysanız kötü. O zaman özel hayat diye bir şey kalmaz. Ama bunun sınırını iyi çizebiliyorsanız, bir gazeteci için bulunmaz bir nimet. 

 

 

- 800 bin küsur kişi beni takip ediyor. Türkiye'nin iki büyük gazetesinin tirajını üst üste koyduğunuzda, benim takipçi kitlem kadar kişiye ulaşmıyor. Bu durum da insana farklı bir sorumluluk getiriyor tabii. Eskiden önemsemediğiniz bir yerin gücünü görüyorsunuz. Seslendiğiniz kitlenin büyüklüğünü göz önüne getiriyorsunuz ve söylediğiniz sözün farklı çevrelerde nasıl yankılanacağını bildiğiniz bir yayıncılık anlayışına ulaşıyorsunuz. Ben, birisinin gözünün içine bakıp söyleyemeyeceğim hiçbir şeyi Twitter'a yazmam. Kişisel polemiklerdin kaçınıyorum. Bana bir şey söyleyenlere cevap vermiyorum. Kendi fikirlerimi söylemekten de çekinmiyorum. Çünkü Türkiye'nin en özgür ortamı şu anda sosyal medya diye düşünüyorum.

 

 

 

- Eşim de benimle geliyor. Onun için de iyi bir açılım oldu, çünkü zaten Türkiye eşime dar gelen bir alandı. Orada çok daha iyi fırsatlarla karşılaşacağından eminim. Kendisi Google'da çalışıyor, Londra'da da işini yapmaya devam edecek.